Typ obiektu/funkcja: Dom i warsztaty dla ludzi upośledzonych umysłowo
Adres: Arzberg
Projekt: 2016
Dane charakterystyczne:
Powierzchnia użytkowa netto = 2230,87m2
Kubatura brutto 6681,91m3
Status: Praca konkursowa – 3 miejsce w konkursie
Wykonano wspólnie z greiner architekten (Niemcy)
Opis:
Główne zadanie projektowe polegało na stworzeniu połączenia w skali urbanistycznej pomiędzy zabytkowym budynkiem Ekonomii a „Gołębnikiem” na wzgórzu nad miastem Arzberg. Zabudowa dziedzińców Schumana to architektura industrialna lat 20. XX wieku. To wtedy powstał Gołębnik i budynek Ekonomii i z tego czasu pochodzi komin, który w zamyśle ma być centralnym punktem całego założenia – znakiem charakterystycznym.
Nowy kompleks składa się z trzech pawilonów mieszkalnych połączonych ciągiem komunikacyjnym, do którego przylegają pomieszczenia wspólnie użytkowane oraz pomocnicze. Z drugiej strony drogi wewnętrznej znajdują się hale warsztatowe. Połączenie z miastem jest zrealizowane za pomocą ciągu pieszego Roeslautal oraz ulicą Dworcową. Zaprojektowano także obszerne tereny zielone z uwzględnieniem ścieżki rowerowej, tematycznych ogrodów oraz osi wodnej, w której odbija się monumentalny komin.
Szklane i lekkie w odbiorze pawilony mieszkalne to efekt podwójnej fasady – loggie z poszczególnych pokojów chorych są zabezpieczone siatką ze stali nierdzewnej oraz szklanymi przesuwnymi taflami – ze względów bezpieczeństwa oraz akustycznych.
Trzy bloki mieszkalne są zgrupowane wokół kwadratowych dziedzińców, do których przylegają jadalnie oraz pokoje chorych. Dla opiekunów stwarza to przejrzysty układ funkcjonalny umożliwiający pracę w grupach, a dla chorych – możliwość kontaktu z zielenią i naturą zarówno od strony wnętrza (dziedzińce), jak i poprzez loggie – od zewnątrz każdego z pokojów.
Całe założenie przewidziano jako całkowicie płaskie i jednopiętrowe, co w pełni realizuje zamysł dostępu dla osób niepełnosprawnych.
Budynki mieszkalne są połączone ciężkim żelbetowym łącznikiem, do którego przylegają pomieszczenia pomocnicze i wspólne. W tej części znajduje się wejście główne oraz – po drugiej stronie ulicy – wejście do warsztatów. Same warsztaty nawiązują szedowymi dachami do zabudowań fabryki porcelany istniejącej w tym miejscu i obecnie wyburzonej.
Układ urbanistyczny kompleksu w osi wschód-zachód został uformowany na podstawie analiz akustycznych. Znajdujące się od strony południowej tory kolejowe stanowią źródło hałasu, więc równolegle do nich uformowano ciężkie bryły funkcji wspólnych, które równocześnie są ekranami akustycznymi. Najdalej od torów w północnej części działki usytuowano bloki mieszkalne.
